Een laatste vakantie samen – het verhaal van de familie Büscher
Soms betekent een vakantie meer dan even weg zijn. Voor mevrouw Büscher en haar man werd hun reis met het Vakantieschip Prins Willem-Alexander een laatste, kostbare herinnering aan hun tijd samen.
De heer en mevrouw Büscher stonden al op de urgentielijst bij de Zonnebloem. Maar toen het schip MPS de Zonnebloem uit de vaart raakte na een aanvaring, leek hun gezamenlijke vakantiewens ineens onbereikbaar. Dhr. Büscher was ernstig ziek, maar hij wilde zó graag nog één keer samen met zijn vrouw op vakantie. De kans dat dat zou lukken, werd met de dag kleiner.
Totdat ze door de Zonnebloem werden doorverwezen naar het Vakantieschip Prins Willem-Alexander. Mevrouw Büscher vertelt dat ze intens blij waren dat het tóch mogelijk bleek. De behandelend arts vond het spannend, maar het verlangen was groter dan de twijfel. En dus gingen ze – vol verwachting – aan boord.
Ze werden aan boord warm ontvangen, en kregen een vrijwilliger, Carla, toegewezen die de hele week klaarstond voor hen. “Niets was haar teveel,” vertelt mevrouw Büscher. “Op een gegeven moment zei ze wel: jullie hut had niet aan het einde van de gang moeten liggen… want ik loop nu meer dan 12.000 stappen per dag!” Het typeert de toewijding en liefde waarmee er voor hen werd gezorgd.
De heer Büscher was vaak te moe om uit bed te komen, maar kon vanuit de hut toch volop genieten. Hij keek uit op het voorbijtrekkende landschap en volgde via de tv het uitzicht op de boeg van het schip. Naar de eetzaal gaan was vaak te druk voor hem, maar dan zorgde Carla voor een heerlijk diner in de hut of in de kleine salon. Zo konden ze in alle rust samen eten.
Ook aan mevrouw Büscher werd gedacht. In de middag ging een vrijwilliger met haar op pad om de Duitse steden langs de route te verkennen. “Iedereen was zo lief en zorgzaam,” zegt ze, “we waren echt onder de indruk van hoe goed alles geregeld was.”
Toch verslechterde de gezondheid van haar man tijdens de reis. Op donderdag besloten ze van boord te gaan in Keulen. De wensambulance werd ingeschakeld en bracht hen veilig naar huis. “Ook daar weer: lieve, kundige vrijwilligers die met zoveel zorg voor ons klaarstonden.”
Bij thuiskomst zei de heer Büscher dat hij graag wilde dat er op zijn uitvaart geld ingezameld zou worden voor het Vakantieschip. Hij vond het zó belangrijk dat anderen deze kans ook zouden krijgen. Hij heeft dat meerdere keren herhaald – tegen zijn vrouw en tegen zijn eigen zoons. En zo geschiedde. Drie weken later is de heer Büscher overleden. Op zijn uitvaart werd maar liefst €1.100,- opgehaald voor het Vakantieschip.
We zijn mevrouw Büscher, haar man en hun familie ontzettend dankbaar voor deze gulle donatie. Dankzij bijdragen als deze kunnen wij doorgaan met het organiseren van vakanties voor mensen die dat hard nodig hebben.
Mevrouw Büscher heeft al laten weten dat ze in de toekomst graag nog eens mee wil. Maar voor nu neemt ze de tijd om bij te komen van een intense en emotionele periode. We wensen haar en haar dierbaren heel veel sterkte. En we kijken ernaar uit om haar ooit weer met open armen te mogen ontvangen aan boord.
